Alweer ruim twee weken van huis...
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
20 Januari 2019 | Tanzania, Same
Om half 8 op doordeweekse dagen loop ik naar het ziekenhuis, om de dag te beginnen bij het ochtendrapport. De nachtdienst vertelt mompelend de bijzonderheden van de nacht. Zo nu en dan ontstaat er discussie. Deze discussies zijn voor mij vaak nauwelijks te volgen. Tot zover klinkt het vertrouwd, zullen mijn collega's in Tilburg denken... Maar hier is het niet de videoconferentie die de overdracht bemoeilijkt, maar het zeer beperkte volume van de sprekers, het overheersen van geluiden van katten, apen en kippen in de tuin en toch vooral door het Swahili waarin de discussies plaatsvinden. Deze week verzochten de artsen Engels te spreken tijdens formele besprekingen. Dit resulteerde in een halvering van de aanwezigheid tijdens het ochtendrapport. Nog geen week later zijn de overdrachten dus weer in Swahili, en probeert de verpleegkundige die naast mij zit op mijn verzoek wat voor mij te vertalen. Ik zal in Tilburg niet meer klagen over de lengte van de overdracht.... de langste die ik hier heb meegemaakt was 1,5 uur!
Op de verpleegafdelingen wordt de patiëntenzorg gecoördineerd door een verpleegkundige, met onder haar hoede een club van 5 tot 9 leerlingen. Ik vind dit wel zorgelijk: hoe kun je als verpleegkundige toch overzien wat al die studenten doen, en hoe moeten ze met negen van één persoon leren? Daarnaast is het slecht gesteld met de arbeidsmarkt voor jong gediplomeerde verpleegkundigen in Tanzania. Zij zijn er vrijwel zeker van de eerste tijd geen baan te hebben. Hoe tegengesteld is dat aan de Nederlandse vraag naar verpleegkundigen!
In dit ziekenhuis is verloskunde de core business. Er zijn zo'n 250 bevallingen per maand. Deze week mocht ik een kijkje nemen in de keuken van de afdeling 'maternity'. Ik werd er enthousiast ontvangen door verpleegkundigen en artsen. Dat ik nog nooit een bevalling heb gezien dat maakt niet uit, ik leer hier vanzelf hebben ze mij overtuigd. Een bijzonder detail is dat ik na drie dagen nog steeds geen normale bevalling heb gezien. Wel vijf keer een keizersnede. Wie weet komende week? Vooralsnog voel ik mij op deze afdeling het best op mijn plek: verpleegkundigen en artsen zijn heel bedreven in wat zijn doen, vertellen mij graag over hun werk en ik kan daadwerkelijk een steentje bijdragen.
Hoewel ik me nu bezig houd met kraamzorg en verloskunde, klopt mijn Nederlandse zorghart nog steeds het hardst voor de oudere patiënten op de afdeling traumatologie. Door gebrek aan materiaal en specialistische zorg worden deze patiënten hier verwezen naar de grotere ziekenhuizen. Totdat de ambulance naar Moshi vertrekt verblijven zij in Same op de afdeling chirurgie, hun been gespalkt door middel van een kartonnen doos. Doordat Margot enthousiast aan de slag ging met het repareren van kranen, kwam aan het daglicht dat deze afdeling niet is aangesloten op het leidingwater. Dat betekent geen werkende douche, toilet of wastafel. Eens zien of het mij deze maanden lukt dit probleem te verhelpen....
Op de verpleegafdelingen wordt de patiëntenzorg gecoördineerd door een verpleegkundige, met onder haar hoede een club van 5 tot 9 leerlingen. Ik vind dit wel zorgelijk: hoe kun je als verpleegkundige toch overzien wat al die studenten doen, en hoe moeten ze met negen van één persoon leren? Daarnaast is het slecht gesteld met de arbeidsmarkt voor jong gediplomeerde verpleegkundigen in Tanzania. Zij zijn er vrijwel zeker van de eerste tijd geen baan te hebben. Hoe tegengesteld is dat aan de Nederlandse vraag naar verpleegkundigen!
In dit ziekenhuis is verloskunde de core business. Er zijn zo'n 250 bevallingen per maand. Deze week mocht ik een kijkje nemen in de keuken van de afdeling 'maternity'. Ik werd er enthousiast ontvangen door verpleegkundigen en artsen. Dat ik nog nooit een bevalling heb gezien dat maakt niet uit, ik leer hier vanzelf hebben ze mij overtuigd. Een bijzonder detail is dat ik na drie dagen nog steeds geen normale bevalling heb gezien. Wel vijf keer een keizersnede. Wie weet komende week? Vooralsnog voel ik mij op deze afdeling het best op mijn plek: verpleegkundigen en artsen zijn heel bedreven in wat zijn doen, vertellen mij graag over hun werk en ik kan daadwerkelijk een steentje bijdragen.
Hoewel ik me nu bezig houd met kraamzorg en verloskunde, klopt mijn Nederlandse zorghart nog steeds het hardst voor de oudere patiënten op de afdeling traumatologie. Door gebrek aan materiaal en specialistische zorg worden deze patiënten hier verwezen naar de grotere ziekenhuizen. Totdat de ambulance naar Moshi vertrekt verblijven zij in Same op de afdeling chirurgie, hun been gespalkt door middel van een kartonnen doos. Doordat Margot enthousiast aan de slag ging met het repareren van kranen, kwam aan het daglicht dat deze afdeling niet is aangesloten op het leidingwater. Dat betekent geen werkende douche, toilet of wastafel. Eens zien of het mij deze maanden lukt dit probleem te verhelpen....
-
20 Januari 2019 - 10:18
Piet En Lieny:
hoi Ingrid
zo te horen begin je er aardig thuis te raken.
en maak je veel nieuwe belevenissen mee.
wat betreft de waterleiding veel succes er mee.
je kan even bij de plaatselijke gamma gaan kijken of ze daar wat voor je hebben om het probleem op te lossen
groetjes
Lieny en Piet
-
20 Januari 2019 - 10:38
Marjorie:
Hoi Ingrid, Tja.....wat een andere wereld hè? Voordat je daar eenmaal aangewend bent, met in je achterhoofd dat alles wat wij wel kunnen en kunnen doen en doen. Dat van die cor business snap ik maar al te goed. Ik was ook het meest op maternity te vinden. Maar nog geen gewone bevalling? Bijzonder, soms zijn er wel 10 op één dag. Maar hier ( afdeling moeder/kind ETZ) is het op dit moment ook rustig. Zit het wellicht in de atmosfeer :)? Zijn ze inmiddels al gestart met de verbouwing van maleward? En dat van die waterleiding; ik vraag me zelfs af of die wel onder het hele ziekenhuis doorligt. Ik weet dat ik voor de wasmachines ook buizen heb moeten laten leggen (dit heeft Sam nog gedaan. Heb je die al gezien?) vanuit de opvangtank vlak bij mailward. Zou jij voor mij kunnen kijken hoe het gestelt is met het onderhoud van de machines? Zijn de filters nog steeds zwart? Janie is daar ook mee bezig geweest. En aan de binnenkant zitten ronde filters. Die kunnen ook los en schoongemaakt worden. Als dit lang geleden is zullen ze wel moeilijk los komen. Zag Azania op de foto met Margot, super vrouw, doe ze maar veel groetjes. Veel sterkte en vergeet niet om af en toe ook dingen buiten het ziekenhuis te doen, is ook leuk, zoals bv een keer naar Moshi met de bus en daar lekker eten bij de Indoitalien, die zit aan Shule st, een zijstraat van Mawenzi Rd. Je kunt het op Google Maps vinden. Misschien wil Margot wel mee. En de Masai markt in Mgagau op vrijdag. Dat is 20 km van Same, langs de weg naar Moshi. Nog een goeie tijd daar en de groetjes aan alle dokers en verpleegkundigen. Gr. Marjorie -
20 Januari 2019 - 11:23
Pitter:
Hoi Ingrid,
Leuk om hier over je verhalen en ervaringen te lezen! Je maakt veel interessante dingen mee. Succes de komende weken!
Groet, Pitter -
20 Januari 2019 - 11:40
Sjef En Annelies:
Bij het lezen van jou verslagen kun je wel merken dat je je plekje hebt gevonden. Geniet van dit mooie land en heel veel succes met je activiteiten in het ziekenhuis.
Groetjes van ons. -
21 Januari 2019 - 04:57
Karin:
Hey Ingrid,
Net voor de overdracht hier start...... nog even je avonturen lezen!
Als je gaat klussen...... hier doet de verwarming het in de back office niet en het vriest. Na je bericht gelezen te hebben, ga ik hier niet over klagen.
Ben benieuwd of je deze week een normale bevalling gaat zien.
Werk met zin.
groet, karin -
21 Januari 2019 - 06:56
Frank Meeuwesen :
Geweldig verslag weer en wat een verschil met de ziekenhuizen bij ons in Nederland.
Ga je ook wel genieten van de omgeving,lijkt mij daar super mooi.
Ik kijk al weer uit naar je volgende verslag.
Groetjes, Frank Meeuwesen -
24 Januari 2019 - 06:29
Audrey:
Hoi Ingrid,
Met veel plezier lees ik alweer het vierde verslag van jouw hand, leuk !
Fijn dat je jouw weg in het ziekenhuis inmiddels redelijk hebt gevonden en dat je merkt dat je jezelf nuttig kunt maken, voor jou als 'altijd-bezige-bij' heel belangrijk lijkt me.
Heel bijzonder om te lezen over de "trauma-opvang" daar en vervolgens over de waterproblemen. Klinkt ingewikkeld hoor, veel sterkte daarmee !
Het plaatje met de zon en de bergen is weer jaloersmakend mooi. Hopelijk heb je binnenkort wat tijd om de omgeving verder te verkennen.
Groet,
Audrey -
27 Januari 2019 - 10:55
Attie:
Hoi Ingrid,
Inmiddels vele kilometers van huis en in een andere wereld aangekomen en bezig . En zo te zien op foto's hoor je er daar al helemaal bij en op je gemak. Wat zal het moeilijk zijn om geen goede materialen te kunnen pakken, zo als uit de kast in het zkh in Tilburg. Improviseren en keuzes maken iedere dag. Maar fijn dat je in die andere wereld jou kennis en kunde kan laten zien en zo een steentje kan bijdragen. Weet je nog onze missie naar Antwerpen? Kijken naar opleidingen en ook kwamen wij bij verpleegkunde terecht. Daar werd het jou duidelijk dat je dat wilde gaan doen.Ook daar was het anders , wat ouderwetser als in Nederland. Nu zoveel jaartjes verder sta jij in Tanzania . Wij wensen jou heel veel succes en sterkte in je werk en geniet van de mooie momenten in dit Land.
Hartelijke groeten van ons uit Made. -
27 Januari 2019 - 11:21
Jasmijn:
Wauw Ingrid, wat bijzonder allemaal om te lezen! Wat een geweldige ervaring moet het zijn, al zullen er ook zware en pittige momenten tussen zitten! Stiekem ben ik wel een beetje jaloers en hoop ik ook in de toekomst zo iets te kunnen doen. Heel veel succes nog en geniet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
