Aardig op dreef!
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
17 Maart 2019 | Tanzania, Same
Wat mijn projectjes betreft is dit een heel succesvolle week. Heel veel dank voor jullie giften en het meebrengen van spullen tijdens de bezoekjes aan mij! Dit maakt het organiseren van al wat ik wilde een stuk makkelijker.
De afdeling chirurgie is nu geheel voorzien van stromend water, alle kranen werken er en er zit geen afvoer meer verstopt. De toiletten op de kraamafdeling spoelen weer door en de sanitaire ruimtes daar zijn ontschimmeld (met dank aan de Nederlandse HG-reiniger). Inmiddels gaat het opladen van de batterijen op twee van de vier afdelingen zonder reminder van mij. De timmerman is begonnen aan de materialen voor de fysioruimte en de RCH (soort van consultatiebureau) heeft nieuwe witte bedgordijnen. Het ophalen van de gordijnen was vervolgens een mooie reden voor mij voor een dagtripje naar Moshi.
Het verhaal achter de gordijnen vind ik wel iets kenmerkends voor hier. De oude waren gescheurd, wat in mijn optiek toch een essentieel probleem is, maar het grootste probleem vindt men hier dat ze groen zijn en niet wit. Dit heeft alles te maken met hygiëne voorschriften die de regering oplegt. En als men niet aan die voorschriften voldoet, kan het zomaar zijn dat de regering besluit je afdeling te sluiten. Nu durf ik wel ter discussie te stellen of de kleur van de gordijnen hier daadwerkelijk bijdraagt aan de hygiëne van het ziekenhuis. Kippen, katten en apen lopen tussen de verschillende afdelingen door, we lopen met onze zanderige schoenen zo de afdelingen op (moet je nagaan dat in het ETZ plantjes met zand binnen niet eens zijn toegestaan), lakens worden koud gewassen en buiten in de zon (en dus ook in de voor Same zo kenmerkende 'dustwind') gedroogd en als je per ongeluk met je uniform tegen de muur leunt ziet het bruin. Met de uniformen lopen we van en naar het werk, we gaan er als het zo uitkomt zelfs mee het dorp in. Er is geen controle op het wassen ervan. Dus groen gordijn of wit, ik geloof niet dat het het verschil gaat maken. Feit blijft wel dat het er met intacte gordijnen een stuk beter uitziet en dat ze bijdragen aan het behoud van de afdeling.
Over uniformen gesproken: in Tilburg zijn we vlak voor mijn vertrek in nieuwe werkkleding gestoken zodat we op alle locaties, uniform, in functie herkenbaar, aan de slag kunnen. Hier in Same valt op de herkenbaarheid ook niets aan te merken: verpleegkundigen werken in het wit, assistent verpleegkundigen in het groen, leerlingen in een roze jurk (de mannen onder hen gewoon in wit pak natuurlijk). Op je schouders staat zelfs je functie geschreven. De uniformiteit ontbreekt echter. Werken in jurk, pak, kanten biesjes, jassen met logo's van het ETZ, maar ook van Thebe. Regenlaarzen, paardrijlaarzen, sandalen, slippers, crocs, gympen, ook schoeisel in alle soorten is vertegenwoordigd. Ik moet zeggen dat dit kleurrijke en gevarieerde allegaartje mij wel bevalt.
Met nog twee weken te gaan begint de tijd hier nu echt te korten. Ik heb nog een grote 'wishlist' met van alles dat ik wil zien en doen. Bovenaan het wensenlijstje stond een bezoekje aan de kerk van father Pamphil. En dat is vandaag gebeurt! Twee hoogmissen, maar ook een autorit over terrein zonder aangelegde weg, een boottochtje over de rivier en nog een eindje op de bodaboda (op de terugweg zelfs met geit) verder, zit ik nu voldaan op het terras van Casa Blanca te genieten van een colaatje. Ik zal me eens beraden op wat ik deze week (in een omgeving waar je nauwelijks iets kunt plannen) kan waarmaken!
De afdeling chirurgie is nu geheel voorzien van stromend water, alle kranen werken er en er zit geen afvoer meer verstopt. De toiletten op de kraamafdeling spoelen weer door en de sanitaire ruimtes daar zijn ontschimmeld (met dank aan de Nederlandse HG-reiniger). Inmiddels gaat het opladen van de batterijen op twee van de vier afdelingen zonder reminder van mij. De timmerman is begonnen aan de materialen voor de fysioruimte en de RCH (soort van consultatiebureau) heeft nieuwe witte bedgordijnen. Het ophalen van de gordijnen was vervolgens een mooie reden voor mij voor een dagtripje naar Moshi.
Het verhaal achter de gordijnen vind ik wel iets kenmerkends voor hier. De oude waren gescheurd, wat in mijn optiek toch een essentieel probleem is, maar het grootste probleem vindt men hier dat ze groen zijn en niet wit. Dit heeft alles te maken met hygiëne voorschriften die de regering oplegt. En als men niet aan die voorschriften voldoet, kan het zomaar zijn dat de regering besluit je afdeling te sluiten. Nu durf ik wel ter discussie te stellen of de kleur van de gordijnen hier daadwerkelijk bijdraagt aan de hygiëne van het ziekenhuis. Kippen, katten en apen lopen tussen de verschillende afdelingen door, we lopen met onze zanderige schoenen zo de afdelingen op (moet je nagaan dat in het ETZ plantjes met zand binnen niet eens zijn toegestaan), lakens worden koud gewassen en buiten in de zon (en dus ook in de voor Same zo kenmerkende 'dustwind') gedroogd en als je per ongeluk met je uniform tegen de muur leunt ziet het bruin. Met de uniformen lopen we van en naar het werk, we gaan er als het zo uitkomt zelfs mee het dorp in. Er is geen controle op het wassen ervan. Dus groen gordijn of wit, ik geloof niet dat het het verschil gaat maken. Feit blijft wel dat het er met intacte gordijnen een stuk beter uitziet en dat ze bijdragen aan het behoud van de afdeling.
Over uniformen gesproken: in Tilburg zijn we vlak voor mijn vertrek in nieuwe werkkleding gestoken zodat we op alle locaties, uniform, in functie herkenbaar, aan de slag kunnen. Hier in Same valt op de herkenbaarheid ook niets aan te merken: verpleegkundigen werken in het wit, assistent verpleegkundigen in het groen, leerlingen in een roze jurk (de mannen onder hen gewoon in wit pak natuurlijk). Op je schouders staat zelfs je functie geschreven. De uniformiteit ontbreekt echter. Werken in jurk, pak, kanten biesjes, jassen met logo's van het ETZ, maar ook van Thebe. Regenlaarzen, paardrijlaarzen, sandalen, slippers, crocs, gympen, ook schoeisel in alle soorten is vertegenwoordigd. Ik moet zeggen dat dit kleurrijke en gevarieerde allegaartje mij wel bevalt.
Met nog twee weken te gaan begint de tijd hier nu echt te korten. Ik heb nog een grote 'wishlist' met van alles dat ik wil zien en doen. Bovenaan het wensenlijstje stond een bezoekje aan de kerk van father Pamphil. En dat is vandaag gebeurt! Twee hoogmissen, maar ook een autorit over terrein zonder aangelegde weg, een boottochtje over de rivier en nog een eindje op de bodaboda (op de terugweg zelfs met geit) verder, zit ik nu voldaan op het terras van Casa Blanca te genieten van een colaatje. Ik zal me eens beraden op wat ik deze week (in een omgeving waar je nauwelijks iets kunt plannen) kan waarmaken!
-
17 Maart 2019 - 11:18
Audrey:
Hoi Ingrid,
Wat heb je veel werk verzet de afgelopen week zeg, super !! Knap dat je ook al deze "technische klussen" tot een goed einde hebt weten te brengen. Ik denk dat ze jouw gezelschap, kennis en kunde enorm gaan missen volgende maand.
Inderdaad een bijzonder verhaal, wat die gordijnen betreft, maar ze hangen er in ieder geval prachtig bij :-)
Een heel fijne week gewenst met hopelijk nog heel veel leuke dagtripjes en belevenissen, ik kijk nu al uit naar jouw volgende verslag !
Groet,
Audrey -
17 Maart 2019 - 14:10
Sjef En Annelies:
Hoi Ingrid,
en dan ineens is het bijna zover. De tijd vliegt nu voor jou voorbij.
Wat fijn dat je nog zoveel hebt kunnen doen.
En de dag met father Pamphil zal heel bijzonder zijn geweest.
We zien elkaar snel.
Nog een paar fijne laatste weken toegewenst.
Kwa heri -
17 Maart 2019 - 15:19
Jantine En Vincent:
Zo, jij hebt veel gedaan! Leuk om te lezen!
En nog maar 2 weken, wat gaat het ineens snel. Geniet nog!
Groetjes! -
18 Maart 2019 - 06:32
Helna:
Wat een voldaan gevoel moet dat zijn als je de projecten van je todo lijst kunt afstrepen.
Nog heel veel plezier.
groetjes. -
18 Maart 2019 - 08:19
Margot Kuijsters:
Goed bezig Ingrid! Leuk!
Woensdag is het wandelen voor water in Tilburg. Daar ook waarschijnlijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
