Reuring in het ziekenhuis
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
27 Januari 2019 | Tanzania, Same
Het personeel van het Same District Hospital is erg druk deze week. Toegekende vakanties zijn ingetrokken, de 'nurses in charge' (kun je een beetje zien als de oudsten van dienst in het ETZ) hebben in het weekend tot laat in de avonden gewerkt aan rapporten. Ik kom er niet precies achter wat zij hebben moeten doen, maar dat er iets belangrijks gaande is, dat is zeker. Gelukkig valt de patiëntenstroom mee deze week, waardoor de afdelingen niet minder gestroomlijnd zijn dan anders.
Het valt me überhaupt op dat mensen die voor de staat werken weinig inspraak hebben in waar zij werken en wanneer. Niet alleen kunnen vakanties zonder overleg worden ingetrokken, maar ook bepaalt de regering waar je werkt. Als het dan zo is dat jouw partner aan de andere kant van het land werkt, mag je na zes maanden een verzoek tot overplaatsing indienen. Anderzijds kan de regering jou overplaatsen wanneer zij dat willen.
Behalve de rapportages die maken dat er veel reuring is, zijn er ook allerlei meetings deze week. De eerste betrof de renovatie van de mannenafdeling die vanuit Tilburg wordt gesponsord. Interessant om nu vanuit deze kant de procedurele stappen (en dwalingen) mee te krijgen. Een groot issue in het geheel is naar mijn idee toch wel de grote kloof in opleidingsniveau tussen de regeringsleiders die de procedures opstellen en de mensen die ze moeten uitvoeren. Zo moeten de contracten over de renovatie in het Engels zijn, terwijl degenen die deze moeten overhandigen en ondertekenen maar heel beperkt Engels beheersen. De gevolgen hiervan zullen jullie begrijpen...
Op woensdag kwam de vrouwenvleugel van de regeringspartij op bezoek op de afdeling maternity. Zij kwamen om te zien hoe de vrouwen vertoeven in het ziekenhuis en om te helpen: ze brachten stukken zeep. Een mooi gebaar op zich, was het niet zo dat ook het stromend water op deze afdeling gebrekkig is. En waar in Nederland de nieuwe privacy wetgeving enorm streng wordt gehandhaafd, komt hier een club van ruim 30 vrouwen de afdeling opstormen, met fotograaf en cameraman, zelfs zonder toestemming te vragen.
De verpleegkundigen in het ziekenhuis maken me in de tussentijd goed thuis in de Tanzaniaanse snacks: chapati, mandazi, samosa. En ik vind het allemaal prima smaken :) Maar van de grote scheppen suiker in de thee hebben ze me nog niet kunnen overtuigen. Verder ben ik door twee van de verpleegkundigen uit het ziekenhuis meegenomen voor 'lunch' (om 16.30 uur) als dank voor alle hulp en begeleiding die zij van onze werkgroep hebben gekregen toen zij in september in Nederland waren. En het was heerlijk!
Het werd voor mij nu echt tijd om Margot op te gaan zoeken, dus ben ik sinds donderdag in haar geliefde Kighare, met sinds zaterdag maarliefst vier Dutchies de Paremountains aan het verkennen. Daarover volgt komende week meer!
Het valt me überhaupt op dat mensen die voor de staat werken weinig inspraak hebben in waar zij werken en wanneer. Niet alleen kunnen vakanties zonder overleg worden ingetrokken, maar ook bepaalt de regering waar je werkt. Als het dan zo is dat jouw partner aan de andere kant van het land werkt, mag je na zes maanden een verzoek tot overplaatsing indienen. Anderzijds kan de regering jou overplaatsen wanneer zij dat willen.
Behalve de rapportages die maken dat er veel reuring is, zijn er ook allerlei meetings deze week. De eerste betrof de renovatie van de mannenafdeling die vanuit Tilburg wordt gesponsord. Interessant om nu vanuit deze kant de procedurele stappen (en dwalingen) mee te krijgen. Een groot issue in het geheel is naar mijn idee toch wel de grote kloof in opleidingsniveau tussen de regeringsleiders die de procedures opstellen en de mensen die ze moeten uitvoeren. Zo moeten de contracten over de renovatie in het Engels zijn, terwijl degenen die deze moeten overhandigen en ondertekenen maar heel beperkt Engels beheersen. De gevolgen hiervan zullen jullie begrijpen...
Op woensdag kwam de vrouwenvleugel van de regeringspartij op bezoek op de afdeling maternity. Zij kwamen om te zien hoe de vrouwen vertoeven in het ziekenhuis en om te helpen: ze brachten stukken zeep. Een mooi gebaar op zich, was het niet zo dat ook het stromend water op deze afdeling gebrekkig is. En waar in Nederland de nieuwe privacy wetgeving enorm streng wordt gehandhaafd, komt hier een club van ruim 30 vrouwen de afdeling opstormen, met fotograaf en cameraman, zelfs zonder toestemming te vragen.
De verpleegkundigen in het ziekenhuis maken me in de tussentijd goed thuis in de Tanzaniaanse snacks: chapati, mandazi, samosa. En ik vind het allemaal prima smaken :) Maar van de grote scheppen suiker in de thee hebben ze me nog niet kunnen overtuigen. Verder ben ik door twee van de verpleegkundigen uit het ziekenhuis meegenomen voor 'lunch' (om 16.30 uur) als dank voor alle hulp en begeleiding die zij van onze werkgroep hebben gekregen toen zij in september in Nederland waren. En het was heerlijk!
Het werd voor mij nu echt tijd om Margot op te gaan zoeken, dus ben ik sinds donderdag in haar geliefde Kighare, met sinds zaterdag maarliefst vier Dutchies de Paremountains aan het verkennen. Daarover volgt komende week meer!
-
27 Januari 2019 - 18:47
Audrey:
Hoi Ingrid,
Wat een leuk verslag weer !
Bijzondere gang van zaken idd in zo'n staatsziekenhuis. Wel een luxe dat je nu alles - met gezonde verbazing - gade kunt slaan zonder zelf dat soort rapportages te hoeven schrijven. Het brengt weer herinneringen aan de kwaliteitsvisitaties en alle indicatoren naar boven ;-)
Ben wel nieuwsgierig naar wat er allemaal in die snacks zit...
Heel veel plezier tijdens de verkenningstocht in de bergen, geniet er van.
Groeten,
Audrey -
28 Januari 2019 - 08:26
Marjorie:
Hoi Ingrid,
Bijzonder om de vergadering te kunnen bijwonen van de projecten waar je tot nu toe alleen binnen de werkgroep over gehoord hebt. Nu wordt het misschien ook duidelijker waarom het allemaal zo lang moet duren voordat er echt iets opgestart kan worden. Veel succes nog en geniet van de bergen. doe ze de groeten in Kighare. -
28 Januari 2019 - 17:27
Sander:
Wat een verhalen en wat een ervaring Ingrid! Je maakt een hoop mee! Veel plezier binnenkort met Barbra.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
